بنا بر ذکر برخی کتب تاریخی روز پنجم صفرسال 61 هجری قمری، روز شهادت حضرت رقیه (عليهاالسلام) دختر سه یا چهار ساله امام حسین (ع) است.
زیارتنامه حضرت رقیه (س)
بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا سَیِّدَتَنـا رُقَیَّةَ، عَلَیْکِ التَّحِیَّةُ وَاَلسَّلامُ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا بِنْتَ رَسُولِ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یـا بِنْتَ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ عَلِیِّ بْنِ اَبی طالِبِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَیِّدَةِ نِسـاءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ خَدیجَةَ الْکُبْرى اُمِّ الْمُؤْمِنینَ وَالْمُؤْمِناتِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا اُخْتَ وَلِىِّ اللهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا بِنْتَ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الصِّدّیقَةُ الشَّهیدَةِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الرَّضِیَّةُ الْمَرْضِیَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا التَّقیّةُ النَّقیَّةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الزَّکِیَّةُ الْفاضِلَةُ، اَلسَّلامُ عَلَیْکِ اَیَّتُهَا الْمَظْلُومَةُ الْبَهِیَّةُ، صَلَّى اللهُ عَلَیْکِ وَعَلى رُوحِکِ وَبَدَنِکِ، فَجَعَلَ اللهُ مَنْزِلَکِ وَمَاْواکِ فِى الْجَنَّةِ مَعَ آبائِکِ وَاَجْدادِکِ، الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ الْمَعْصُومینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدّارِ، وَعَلَى الْمَلائِکَةِ الْحـافّینَ حَوْلَ حَرَمِکِ الشَّریفِ، وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَکاتُهُ، وَصَلَّى اللهُ عَلى سَیِّدِنا مُحَمَّد وَآلِهِ الطَّیِّبینَ الطّاهِرینَ وَسَلَّمَ تَسْلیماً بِرَحْمَتِکَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.

خدا که به همه محرم است، پس چرا در نماز، مردان و زنان باید خود را بپوشانند؟
پاسخ : همیشه پوشیدن لباس به خاطر محرم و نامحرمی نیست، بلکه گاهی پوشیدن لباس جنبه تکریم و ادب دارد. معمولا افراد در خانه خود، لباس ساده می‏پوشند ولی وقتی مهمان وارد خانه می‏شود، به احترام، لباس کامل و مناسب می‏پوشند و اگر قرار باشد در مجلس عروسی شرکت کنند، لباس کامل‏تری بر تن می‏کنند. این تغییر لباس‏ها، به خاطر ادب و احترام مهمانان مجالس است.

حضور در محضر خداوند در حال نماز نیز مقتضی پوشیدن لباس مناسب و کامل است.

🤲آیا ميخواهيد به امام زمان علیه السلام راه پيدا كنيد؟

🌺 مرحوم آیت الله تولاّیی خراسانی در سخنرانی خود در مسجد سیّد اصفهان در ماه رمضان 1392 قمری می فرمود:

به همه توصيه می‌كنم: 
🌹 « *تمام اعمال مستحبه‌ خودتان را به نيابت از امام زمان علیه السلام انجام دهید. * »
اين را از من بشنويد. گفتن اين حرف‌ها برای من خير مادی ندارد. نگفتنش هم ضرّ و شرّی ندارد. *امّا والله العلیّ العظيم، دوستتان ‌دارم و از راه دوستی، آن چه را كه فهميده‌ ام، به شما می‌گويم. * نميخواهم بخل كنم! ميخواهم *نتيجه‌ آزمايش ‌های علمی و عملی يك عمر را به شما به طور دربست و عصاره و كپسول كرده بدهم. *
🔺 آیا ميخواهيد به امام زمان علیه السلام راه پيدا كنيد؟
🔺ميخواهيد جنبه‌ ولايت اگر در شما هست، قوی ‌تر شود و اگر نيست! پيدا بشود؟
🔺آیا ميخواهيد بالاخره طوری شود كه گوشه‌ ابرویی به جانب شما هم كج بشود و گوشه‌ چشمی در خواب يا بيداری به جانب شما توجّه بشود؟
ميخواهيد؟ *راه همين است كه می‌گويم: *
🌹« *تمام* اعمال مستحبّی خود را به نيابت امام زمان علیه السلام انجام دهيد.»
عيادت مريض میروی؟ به نيابت حضرت برو؛ فرض كن حضرت 10 تومان به تو داده ‌اند و گفته ‌اند: «كربلایی محمد تقی، از جانب من برو احوال فلانی را بپرس». 

عيادت مريض به نيابت حضرت برو. 

می‌خواهي به قم، به زيارت حضرت معصومه علیهاالسلام بروی؟ به نيابت حضرت برو؛  

فرض كن حضرت 50 تومان داده‌اند و فرموده‌ اند بگير و سر قبر عمه‌ام برو و به نيابت من، زيارت كن. 

اين كار را حضرت رضا علیه السلام ، حضرت جواد علیه السلام و حضرت هادی علیه السلام هم انجام می‌دادند؛ 

به شيعيان پول می ‌دادند و آن‌ها را به نيابت خودشان به كربلا، به زيارت امام حسين علیه السلام می ‌فرستادند. همچنين شيعيان را به نيابت خود به مكّه می‌فرستادند. 

امام رضا علیه السلام، برای يونس بن عبدالرحمن و دو نفر ديگر، چند تا غلام و چند پارچه‌ای كه قيمت آن‌ها 100 اشرفی طلا بود، فرستادند و فرمودند: «امسال شما سه نفری به نيابت من، مكّه برويد.» در زمان‌ های گذشته، اين اعمال خيلی متداول بوده است. 

شيعيان سابق همه انجام می داده اند. البته شيعيان سابق، غير از ما بوده ‌اند. توجّهشان به امام زمانشان علیه السلام، بيش‌تر از ما بود.
♦كلّيّه اعمال خيريّه‌ مستحبّ خود را به نيابت از امام زمان علیه السلام انجام دهید.
زيارت حضرت معصومه علیها السلام، زيارت امام رضا علیه السلام، زيارت كربلا، مكّه‌ مستحبّی، عمره‌ مستحبّی، كلّيّه‌ی اعمالِ مستحبی را به نيابت امام زمان علیه السلام انجام بدهید. صدقاتی كه می‌دهيد، به نيابت امام زمان علیه السلام بدهيد. 

اصلاً به نيابتِ حضرت، برای خودِ حضرت صدقه بده. 

برای سلامتی ذرّيّه‌ حضرت صدقه بده. حضرت ذرّيّه دارند. هم روايت داريم، هم دلايل ديگر داريم. صدقات مستحبه را به نيابت حضرت به فقرا بدهيد. برای سلامتی حضرت و بچه‌ های حضرت و بستگان حضرت صدقه بدهيد. 

سر قبرستان می‌رويد، شب های جمعه برويد، روز جمعه. مستحب است كه برای فاتحه‌ اهل قبور، به نيابت حضرت برويد. سر قبرها كه می‌رويد، به نيابت حضرت برويد و يازده مرتبه سوره توحيد و هفت مرتبه سوره قدر بخوانيد و آدابی كه دارد. صله رحم می‌كنی و خبر از ارحامت می‌گيری، به نيابت حضرت اين عمل مستحب را انجام بده. و موارد ديگر از اين قبيل، هر چه عمل ‌های مستحبّی می‌ كنيد، به نيابت حضرت انجام دهيد.
🔶 عاقبت، اين كار، بين شما و او يك پيوندی پیدا می شود.
خوشا به حال آن كسي كه پيوندش با شجره‌ ملكوتی امام زمان علیه السلام بگيرد.
🔴 قَسَم به خود امام زمان علیه السلام، سرِّ مستترِ درگوشیِ درويشی، همين است كه به شما گفتم! رمزی بزرگ را من فاش كردم و گفتم!
🔷 حالا ديگر خودت مرد ميدانی! بيا و عمل كن؛ عمل كن. ديگر عملش با خودت است.
«حلوای تن تنانی است؛ تا نخوری، ندانی است.» بايد به ميدان عمل بيايی…

📚 سخنرانی مسجد سیّد اصفهان، 1392 قمری، شب29 ماه رمضان مصادف با 14 آبان 1351 شمسی

💠آفتابی که به زائر حسین می‌تابد، مانند هیزم گناهاناش را می‌سوزاند …
امام صادق(ع):
 زائرِ حسین(ع) وقتى به قصد زيارت از خانه‌اش خارج شد، سايه‌اش بر چيزى نمی‌افتد مگر اینکه آن چيز برايش دعا می‌کند. و هنگامى كه آفتاب بر سرش بتابد، گناهانش را می‌سوزاند همان‌طور كه آتش هيزم را می‌سوزاند.
📚 کامل الزیارت ، ص۲۷۹

📌طبق نظر آیت الله العظمی بهجت؛ در هنگام ازدحام در ایام اربعین، از چند فرسخی حرم امام حسین(ع)، به منزلۀ نزد قبر شریف است و زیارت از همان جا صحیح و قبول است
🔻آیت‌الله‌العظمی بهجت:

🔸«یادم می‌آید در اربعین، کربلا به اندازه‌ای شلوغ می‌شد که از همان جایی که آدم از اتومبیل پیاده می‌شد،ازآنجا ابدا دیگر کسی نمی‌توانست حرکت کند و بیاید…

همین الآن هم اگر راه را باز بگذارند شاید جمعیت برسد به اینجا که خدا می‌داند از چند فرسخی اینطور ازدحامی می‌شود که آدم نمی‌تواند قدم از قدم بردارد؛ بر همۀ اینها “عند قبر الحسین” صادق است.»(کتاب رحمت واسعه، ص۲۳۵)
👈🏻 پ ن: عبارت “عند قبر الحسین(ع)؛ نزد قبر حسین(ع)” در روایات زیادی آمده و فضایلی برای آن برشمرده شده است.