می درخشد از افق خورشید تابان غدیر.

نور باران می شود دشت و بیابان غدی ر.

ابر رحمت می زند باران به دامان غدیر.

چشمه جاری میشود در باغ و بستان غدیر.

نم نمک آن چشمه های نور دریا میشود.

دشت خم سرتاسرش در شور و غوغا میشود.

جبرئیل از آسمان با خیل همراهان خود.

می نهد پا بر زمین از عالم امکان خود.

تا بگوید با نبی پیغام آن یزدان خود.

می نشیند پیش پای دلبر جانان خود.

نرم می گوید محمد من پیام آورده ام.

یک پیام از حضرت والا مقام آورده ام.

بعد پیغمبر امام مردم دنیا علی است.

هر که تو مولای اویی بعد تو مولا علی است.

این امانت بعد تو ای جان عالم با علی است.

پس بگو با مردمان مولای ما تنها علی است.

از جهاز اشتران منبر مهیا می شود.

ذکر حق گوید نبی سرگرم نجوا میشود.

هر کسی بعد از خدا من یار اویم بشنود.

در جهان سرمایه و سالار اویم بشنود.

در ره دین خدا دلدار اویم بشنود.

نزد حق من ضامن کردار اویم بشنود.

بعد من فرمانروا عالم معنا علی است.

اوج عرفان خدا مولای بی همتا علی است.

با علی دین شما دین فضیلت میشود.

با علی دین شما سرشار نعمت میشود.

دشمن او هر که باشد غرق ذلت میشود.